Interimactie Antwerpen

Op 28 januari hebben we ons eerste bekendmakingsmoment gehad op de Groenplaats te Antwerpen. Het uitzicht en de sfeer waren allesbehalve saai. De kiosk werd versierd met spandoeken en ballonnen. Om de sfeer er tussendoor in te houden, draaide een DJ de Groenplaats plat.

We schreeuwden het onrecht dat ons dagdagelijks wordt aangedaan uit!

Voorbereiding van de actie

Na het invullen van de aanvraagformulieren zijn we van start gegaan met het ontwerp en druk van de flyer, de verspreiding ervan, het schilderen van de spandoeken, het maken van de analyse en het uitnodigen van de pers. Dit alles speelden we klaar op twee weken tijd.

Het ontwerp en verspreiding van de flyer:

Axana heeft de flyer ontworpen. Op de flyer stond een Pinokkio met een lange neus met daarop: “We zullen je terugbellen” en “Ja ja, dat zal wel!”. Ook de plaats en het uur werden er uiteraard op vermeld.

Schilderen van de spandoeken:

Ian, Egzona, Dounia, Viktoria en Elger hebben de spandoeken gemaakt. De spandoeken waren van ver te lezen, oogden ook mooi in de pers en hadden een jonge uitstraling. Iedereen die passeerde heeft ze zeker gezien!

Maken van de analyse

We stortten ons vol overgave op het maken van de analysebundel. De honderden feiten die we hadden verzameld van september tot januari stonden erin vermeld. Deze bundel, bestaande uit meer dan honderd feiten en 15 pagina's, werd aan de pers uitgedeeld. We hadden de feiten onderverdeeld in 7 categorieën (+ een voorbeeld van elk):

• De beloofde job gaat niet door.
• Ze lokken ons met valse vacatures.
• Ze beloven ons voor te stellen aan een bedrijf, nadien horen we er niets meer van.
• We worden echt onbeleefd en onbeschoft behandeld.
• Ze houden geen rekening met mijn verwachtingen en ervaringen.
• Ze willen ons niet inschrijven of ons dossier bijhouden.
• Gevolgen en gevoelens voor/van de jongeren.

Uitnodigen van pers

Twee weken voor de actie hadden we De Gazet van Antwerpen, De Nieuwe Gazet, Het Nieuwsblad, De WereldMorgen, Visie en tevens Radio 2 en ATV (regionale TV) op de hoogte gebracht van de actie.

We merkten echter dat er weinig respons kwam of dat ze zeiden: “We moeten het nog bespreken met de redactie.” Het was dus duidelijk dat we een versnelling hoger moesten schakelen en dat we met zware argumenten moesten afkomen zodat ze zeker zouden komen naar het bekendmakingsmoment. We wilden dat ze aan de telefoon beloofden om te komen.

We mailden en belden tijdens de laatste week voor het bekendmakingsmoment verschillende keren naar al deze media. Twee dagen voor de grote dag werden we nog een beetje assertiever.

Jongeren verdienen toch ook wel een stem in jullie krant, dus wanneer jonge werkzoekenden eens het woord nemen, moeten jullie nog twijfelen om te komen of zo?

en “Willen jullie misschien de enige krant zijn die de ervaringen van jonge werkzoekenden niet naar buiten brengt? Dat zou toch jammer zijn, nee?”, slaagden we erin om ze allemaal op de Groenplaats te verzamelen .

Doordat er zoveel persaandacht was, mogen we er toch wel van uitgaan dat er een belangrijke impact was als het gaat over het bekendmaken van onze analyse:

• Zeker 1000 mensen in Antwerpen hebben onze boodschap gehoord, gelezen, gezien en spreken erover.
• Zeker 100 jongeren die problemen met interim ervaren, hebben erover gehoord, gelezen en spreken erover.
• Zeker 50 interimconsulenten hebben een eerste confrontatie gekregen op hun handelen, spreken erover en worden erop aangesproken.

Dit was een eerste ervaring met de pers en daar hebben we ook veel uit geleerd. Bijvoorbeeld wanneer de pers arriveerde, verliep het allemaal behoorlijk chaotisch. We hadden niet meer zo'n goed overzicht over de volgorde van ons actiemoment en we werden als groep te vaak uit elkaar getrokken.

ATV vroeg naar een aantal voorbeelden van jongeren die onbeschoft en onbeleefd werden behandeld. We hadden hen een voorbeeld gegeven van S. die bij Randstad was binnengegaan, de consulente vroeg haar: “Je zult dat doekje toch afdoen, zeker?” Door dit voorbeeld aan te halen, hebben we ervoor gezorgd dat de reportage in de richting werd geduwd van: “Vooral allochtonen jongeren worden slecht behandeld”. Dit hadden we kunnen voorkomen door onze analyse beter in te oefenen. Dan konden we een feit benoemen dat voor de pers moeilijker in het hokje van “de allochtonen” te duwen was.

Voor een eerste bekendmakingsmoment hebben we het goed gedaan. We willen vooral onze groep nog groter maken in de toekomst, we zijn er zeker van dat we daar wel zullen in slagen. Op naar het volgende actiemoment!