ASSE - Een jongerenbeweging moet zichzelf regelmatig heruitvinden. Dat geldt ook voor de KAJ van Asse. Onlangs vond de eerste samenkomst plaats met een twintigtal jonge Assenaren van vijftien tot zeventien jaar, die hun weg vonden naar de Parkhoek in het Waalborrepark. Ook de komende weken staan activiteiten op het programma. Meer info bij Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. rds
Of ik morgen kon beginnen? Natuurlijk kon ik dat, hoe sneller hoe liever! Dus stond ik even later buiten met een contract op zak. 10 minuten later belden ze mij al terug: “Je mag dat contract verscheuren en wegsmijten.” Ze hadden namelijk al iemand aangenomen...
De talloze jongeren die dagelijks aan de interimkantoren van Vilvoorde staan om werk te zoeken krijgen het soms hard te verduren. Dag in dag uit slijten ze hun broek en trachten zich met hart en ziel te verkopen aan de interim-consulenten. Alles wordt uit de kast gehaald: mooiste kleren aan, haar netjes geknipt, cv op zak en hun speech voorbereid. Deze jongeren weten hoe het gaat. Ze zijn hier niet voor de eerste keer. Sommigen zoeken al maanden, zelfs jaren naar werk. Toch valt het af te lezen op hun gezicht: ze zijn zenuwachtig. Wordt het vandaag de grote dag?
Joke, vrijgestelde voor Brussel, ging op bezoek bij Don Bosco, de internaatswerking van de KAJ in Brussel. Wat is dat een internaatswerking? Dat is een KAJ–afdeling waar de activiteiten worden gegeven op woensdagnamiddag of soms 's avonds in de week, voor alle jongeren in het internaat. Het leden werven verloopt niet zoals bij een andere afdeling, want alle jongeren zitten al samen en komen naar de activiteiten. Maar om ervoor te zorgen dat de jongeren graag blijven komen, is het ook voor deze kern belangrijk dat ze hun leden goed leren kennen en hun enthousiast uitnodigen voor een volgende activiteit.
Bonn, 30 november 2013. Het is het eerste weekend van de kerstmarkt in de voormalige hoofdstad van West-Duitsland. Duizenden opgeklede Duitsers nestelen zich in de opgedrongen sfeer van langverwachte gezelligheid, met aroma's van gluhwein, schnaps, pannenkoeken en ander zoets. Tot de sfeer van geestesverdoezeling doorbroken wordt door luide kreten. “Fair statt prekär!” schalt er door de ijle winterlucht. “No fix job, no future”, komt het steeds dichterbij. Een twintigtal jongeren, uitgedost in witte stofpakken met opgeprikte spreuken, zuigt de aandacht naar zich toe. Verbouwereerd kijkt de menigte toe. Sommigen lachen, anderen nemen een nip sterke koffie en zeggen: “die gasten hebben gelijk”. Enkelingen sluiten zich zelf bij die jongeren aan en spelden ook een spreuk op hun borst.
‘Bijna een vijfde van de Vlaamse kinderen heeft gescheiden ouders’, kopt De Standaard vandaag in de krant. KAJ koos er vorig jaar voor rond dit thema te werken en beweging te maken in de afdelingen omdat we van onze jongeren verhalen te horen kregen over de gevolgen die echtscheiding op hen heeft. Na een jaar aan de slag om verhalen te verzamelen in de afdelingen in alle regio's, hebben we een eerste bundeling van feiten uit een 30-tal verhalen. We hoorden vaak jongeren dezelfde problemen aanhalen en hebben hierdoor al een eerste beeld, een analyse noemen we dat, van wat de gevolgen zijn voor jongeren met gescheiden ouders én waaraan we iets willen veranderen.
Pieter: “Ik had ook letterlijk 2 portefeuilles, men pré bij de één mocht niet mee naar de ander. Ik had zo per ongeluk eens die van ons pa mee naar ons ma en dat vonden ze echt niet kunnen.”
Kim: “Mijn papa krijgt het kindergeld en betaalt bijgevolg het meeste voor mij. Als ik dan bij mijn moeder ben en ik bv. voor sportdag tegen de vrijdag geld nodig heb, dan moet ik altijd eerst naar mijn vader gaan.”
We zijn onder de indruk van KAJ Eindhout, een afdeling met 63 ingeschreven leden! Het toont ons allen dat het mogelijk is! Ellen Voet, één van de 10 kernleden van de Eindertse Jongeren, vertelt.
In Eindhout zijn er geen middelbare scholen. Na de lagere school verspreidt iedereen zich naar verschillende middelbare scholen in de buurt. Het lukte niet om die losse individuen te overtuigen om naar de KAJ te komen. Dus verlaagden wij de leeftijdsgrens naar het 6e leerjaar. Dan zitten ze nog allemaal samen in de klas en zien ze meteen wie er nog allemaal gaat zijn.
Een nieuwe KAJ is er niet zomaar natuurlijk. Begin september 2012 ging ik op uitbouw in Sint-Pieters, Brugge. Deze plaats was gekozen op basis van een vooronderzoek.
Eenmaal ik Sint-Pieters gevonden had, vond ik vrij snel een bordje waarop “Tempelhof” stond, een plaats met sporthal, voetbalvelden, skatepark en speelplein. Daar moesten wel jongeren zitten. En ja, er waren jonge gasten. Heel veel eigenlijk. Er was een hele bende jongeren die aan het voetballen was en een andere groep snelde het aanpalende bosje in.
Op 7 augustus trok KAJ Eindertse Jongeren voor de elfde keer op zomerkamp. Dit jaar gingen we voor de eerste maal richting Brusselse Rand, namelijk Sint–Genesius–Rode. Dit kamp was net ietsje anders dan de andere jaren. Onze 16-plussers kregen voor de eerste maal een extra lang kamp voorgeschoteld. Zij mochten 10 dagen alles geven. Onze 16-min kon zoals steeds een week het beste van zichzelf geven. Elf kernleden werden vergezeld door een 30-tal leden en 2 kookouders.
Ons verblijf was helemaal ingekleed in het thema “Expeditie Robinson”. Zo verbleven de leden de ene dag in “Kamp Noord” en de andere dag in “Kamp Zuid”. In deze kampen speelden ze de hele dag verschillende activiteiten tegen elkaar. Gelukkig moesten ze niet zelf voor hun eten zorgen, hier zorgden onze kookouders voor. Onze gedreven kookouders dragen de roepnamen Moapie en Poapie en leerden ons heerlijke havermoutkoekjes en pudding maken. Diëten zit er tijdens ons kamp niet in!
36.500 werkzoekenden, waarvan 7.000 jongeren, tegenover 4.000 openstaande vacatures voor vaste jobs, 400 vacatures voor tijdelijk werk en 1.500 interimjobs. Dat is de situatie in Antwerpen vandaag. De helft van de vacatures op de VDAB-website zijn via interim. Ondanks dat duidelijke bewijs dat er te weinig werk is, blijven aan de toog of de koffietafel hardnekkige vooroordelen algemeen aanvaard: Jongeren willen niet meer werken, ze zijn lui, te kieskeurig, en de grootste dooddoener: Wie wil werken vindt werk want er is werk genoeg voor iedereen. Het is duidelijk dat wie dit zegt, de realiteit niet kent. Hoog tijd om eens te tonen wat wij in de zoektocht naar een goeie job allemaal meemaken, dachten Laura, Stefan, Hamza, Marlon, Joachim, Morad, Nicky, Ywan, David en Mohammed uit Antwerpen. We luisteren naar het relaas van hun eerste lokale bekendmaking.
Wie denkt dat bovenstaande uitspraak uit de mond van een donkerrode metallo-syndicalist komt, heeft het verkeerd voor. Het waren de woorden van niemand minder dan Federaal Minister van werk Monica De Coninck, of all people! Zo'n forse uithaal is geen alledaagse stellingname van de minister, tenzij daar een gegronde reden voor bestond...
Op 8 oktober lanceerden werkzoekende jongeren uit Antwerpen, Genk, Brugge, Brussel en Roeselare het boek 'Is dit nu de moderne arbeidsmarkt?' Dat gebeurde voor de ogen van een geïnteresseerd publiek, waaronder journalisten van toonaangevende kranten als De Standaard en De Tijd, alsook enkele vooraanstaande beleidsmakers in België. Met name Bruno Tobback, Wouter Van Besien, Wouter Beke en Peter Mertens, tekenden present als partijvoorzitters van respectievelijk sp.a, Groen, CD&V en PvdA. Ook bevoegd Federaal Minister van Werk Monica De Coninck was van de partij. Met de zogenaamde moeder aller verkiezingen in het verschiet kan het belang van hun aanwezigheid amper onderschat worden. Enkele van hun reacties kunt u hier lezen. Sta ons toe ook te noteren dat Vlaams Minister van Werk Philippe Muyters eens te meer niet op de uitnodiging van georganiseerde, werkzoekende jongeren inging en zijn kat stuurde.
